Πέμπτη 24 Μαΐου 2012

Αυτό είναι το παλικάρι που δολοφόνησαν λαθρομετανάστες στην Πάτρα

"Η δολοφονία του ξαδελφού μου ήταν η σπίθα που άναψε τη φωτιά στην Πάτρα. Δεν πάει άλλο με τους μετανάστες" λέει γεμάτος θλίψη και αγανάκτηση συγγενής του 30χρονου Θανάση Λαζανά. Πίσω απο τη δολοφονία του 30χρονου Ελληνα που συγκλόνισε την Πάτρα και οδήγησε πολλούς κατοίκους στο δρόμο να διαδηλώνουν για...

 το πρόβλημα των λαθρομεταναστών με αποτέλεσμα να έχουμε έκτροπα και επεισοδια με τραυματισμούς, κρύβεται μια οικογενειακή τραγωδία.

Οι ηλικιωμένοι γονείς του 30χρονου Θανάση Λαζανά είναι απαρηγόρητοι καθώς εχασαν τον μονάκριβό τους, το στήριγμα τους, το λογο που είχαν για να ζουν. Η οικογένεια του 30χρονου, οι κάτοικοι του συνοικισμού Ιτεών στην παραλία Πατρών, όλη η Πάτρα, όλη η Ελλάδα, θρηνεί για το καλόκαρδο παλικάρι που χάθηκε τόσο ξαφνικά και με τόσο βίαιο τρόπο.
Οπως δήλωσε  o ξάδελφος του θύματος Θύμιος Κόκλας "ο ξάδελφος ήταν ένας κοινός τριαντάρης οπως όλοι μας. Προσπαθούσε να βρει δουλειά αλλά αν δεν έχεις τα 100 πτυχία σήμερα δουλειά δε βρίσκεις. Ο άνθρωπος όμως πέρα από αυτό έπρεπε να φροντίσει και τους ηλικιωμένους γονείς του και τη γιαγιά του αλλά βοηθούσε και τους ανθρωπους της γειτονιάς. Πέρναγε τις μέρες του κάνοντας θελήματα για όλη τη γειτονιά και ήταν από τα πιο αγαπητά παιδιά. Το χειροτερο πράγμα στη ζωή του που έκανε ήταν οτι πήγαινε να πιει ένα ποτό το βράδυ και γύρναγε στο σπίτι του στη μία και στις δυο το βράδυ. Δε νομίζω οτι είναι αυτο ειναι απαγορευτικό και θα πρέπει να κλεινόμαστε μέσα από νωρίς, γιατί κάποιοι μπορεί να πουν τι δουλειά είχε έξω στις δύο το πρωί.

Ο ξάδελφος μου ήταν μοναχοπαίδι και για εμάς τους συγγενείς του είναι απίστευτη η τραγωδία και όπως πάντα πιο πολύ στεναχωριέται αυτός που μένει πίσω και αυτος αντιμετωπίζει το θέμα της απώλειας. Δυστυχώς αυτό δεν μπορεί να αλλάξει, οι γονείς του δεν έχουν άλλο παιδί. Θα πρέπει να πεθάνουν με αυτή την κατάσταση, ξέροντας πια οτι είναι μόνοι στον κόσμο και ουσιαστικά χωρίς να έχουν λογο να ζουν.
Για εμάς η καθημερινότητα μέχρι και πριν λίγο καιρό ήταν οτι οι λαθρομετανάστες ή οι μετανάστες, δεν ξέρω ποιοι από αυτούς ειναι παράνομοι και ποιοι νόμιμοι, βοηθήθηκαν από τους κατοίκους της παραλίας Πατρών. Ολοι έχουμε συμπόνια, όλοι καταλαβαίνουμε οτι οι πιο πολλοί από αυτούς είναι φιλήσυχοι άνθρωποι και ίσως αδικημένοι και γι΄αυτό τους βοηθουσαμε οσο μπορούσαμε είτε με φαγητά είτε με ρουχισμό και με οποιοδήποτε τρόπο μπορούσαμε να τους κάνουμε κάτι καλό.

Καταλήξαμε τώρα σαν ευχαριστώ που τους δώσαμε χώρο να μείνουν και να κοιμηθούν, να είναι αυτοί στο δρόμο και εμείς να κλεινόμαστε μέσα και να μας δολοφονούν μπροστά στα σπίτια μας. Κάποια στιγμή έπρεπε να αντιδράσουμε για αυτό το πράγμα. Δεν ήταν δυνατόν να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση. Είχαμε αρχίσει ήδη να έχουμε προβλήματα από την έλλειψη οργάνωσης και την έλλειψη αστυνόμευσης και τη θρασύτητα που εκδήλωναν οι ομάδες αυτές των μεταναστών. Είμασταν ήδη στα όρια μας.

Η δολοφονία του ξαδελφού μου ήταν η σπίθα που άναψε τη φωτιά. Θα πολεμήσουμε όσο μπορούμε, οσο μπορεί ο καθένας από τη μεριά του. Δεν είμασε ούτε κόμμα, ούτε έχουμε πολιτικά οφέλη και είμαστε κατά της βίας και δεν έχουμε κανένα χρώμα σε αυτή τη κίνηση που κάνουμε. Δεν ενδιαφερόμαστε τι ψηφίζει ο καθένας από εμάς, ολοι έχουμε έναν κοινό σκοπό. Και αυτός ο σκοπός είναι να νοιώσουμε ασφαλείς. Δε κοιτάμε τίποτα πέρα από το να νοιώσουμε ασφαλείς και εμείς και τα παιδιά μας και οι γυναίκες μας που κυκλοφορούν έξω και υπάρχει ο κίνδυνος να τις βιάσουν και οι ηλικιωμένοι γονείς μας. Εγώ αυτή τη στιγμή φοβάμαι για τους γονείς μου που κυκλοφορούν έξω βράδυ και πρέπει κάτι να κάνω γι΄αυτό.


Από εκεί και πέρα ευχομαι ο κάθε υπεύθυνος της πόλης, ο κάθενας που έχει μερίδιο ευθύνης να κάνει κάτι γιατί εμείς θα προσπαθήσουμε με κάθε τρόπο να πιεσουμε και να τους κάνουμε να καταλάβουν οτι δε θα υποχωρήσουμε. Δε μπορεί να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση. Δεν πάει άλλο. Εχουμε κλειστεί μέσα στα σπίτια μας. Ετσι θα περάσουμε την υπολοιπη ζωή μας; Εγώ έβγαζα τα παιδιά μου στο δρόμο για να παίξουν μπροστά στο σπίτι μου. Τώρα που θα βγάλω το παιδί μου να παίξει, μεσα στο δωμάτιο του; Δε θα έχει μια μπάλα να την κλωτσήσει; Δεν πάει άλλο".

ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΥΚΟΥΤΡΗΣ

ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΥΚΟΥΤΡΗΣ
"Ο ηρωικός άνθρωπος αισθάνεται πως είναι διαλεγμένος από την Μοίραν ως αγωνιστής και ως μάρτυς - περισσότερον ως μάρτυς, αφού την επιτυχίαν δεν την μετρεί με αποτελέσματα άμεσα, με αριθμούς και μεγέθη, δεν την μετρεί καν διόλου. Είναι το αλεξικέραυνον, που θα συγκεντρώση επάνω του (θα προσελκύση μάλλον εθελουσίως) όλας τας καταιγίδας και όλα τ' αστροπελέκια, διά να προστατευθούν τα κατοικητήρια των ειρηνικών ανθρώπων. Εις την ετοιμότητα του κινδύνου, τον σύρει με ακαταμάχητον έλξιν η αισθητική, θα έλεγα, γοητεία του κινδύνου, η συναίσθησις ότι είναι προνόμιον των ολίγων να συντρίβωνται υπέρ των άλλων υπό των άλλων - το πολυτιμότερον προνόμιον! Ο ηρωικός άνθρωπος δεν είναι το άνθος, δεν είν' ο καρπός - αυτά αντιπροσωπεύουν το παρόν και του παρόντος την ανεπιφύλακτον χαράν. Είναι ο σπόρος που θα ταφή και θα σαπίση δια ν' αναφανή το άνθισμα και το κάρπισμα. Είν' εκείνος που θάπτεται δια να εορτασθή η ανάστασις, και ανάστασις χωρίς ταφήν δεν υπάρχει."

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗΣ

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗΣ
Απάντηση στο Ρουσίτ Πασά στα 1822

''Πασά μου, μου στέλνεις ένα μπουγιουρντί, μου λες να προσκυνήσω, και εγώ πασά μου ερώτησα τον πούτσο μου τον ίδιο, και αυτός μου αποκρίθηκε να μη σε προσκυνήσω κι αν ερθείς επάνω μου ευθύς να πολεμίσω''

Και απάντηση στον Σιλιχτάρ Μπόδα στα 1823

''Γαμώ την πίστιν σας και τον Μωχαμέτη σας. Δεν εντρέπεσθε να ζητείτε «από ημάς» συνθήκην με «έναν» κοντζιά σκατο-Σουλτάν Μαχμούτην -να τον χέσω και αυτόν και τον Βεζίρην σας και τον Εβραίον Σιλιχτάρ Μπόδα την πουτάνα! - Άμα ζήσω, θα τους γαμήσω. Άμα πεθάνω, θα μου κλάσουν τον πούτσο''

ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
"Φυλάτε τη Γη σας και την Τιμή της μόνο με Σπαθί. Πάψετε σαπιοδάσκαλοι και σαπιορήτορες- ΑΝΑΦΟΡΑΤΖΗΔΕΣ- να εξευτελίζετε τη Φυλή. Πάψετε παλιόγρηες τις κλάψες, τα σάλια, τα μελάνια και πιάστε το Σπαθί. Τα πάντα στη Ζωή -Η ΦΥΣΙΣ ΤΟ ΛΕΕΙ- κατακτώνται με το Σπαθί."

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ
















Όταν αποφασίσαμε να κάμωμε την Επανάσταση, δεν εσυλλογισθήκαμε ούτε πόσοι είμεθα ούτε πως δεν έχομε άρματα ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε «πού πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιταροκάραβα βατσέλα», αλλά ως μία βροχή έπεσε εις όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας, και όλοι, και ο κλήρος μας και οι προεστοί και οι καπεταναίοι και οι πεπαιδευμένοι και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι εσυμφωνήσαμε εις αυτό το σκοπό και εκάμαμε την Επανάσταση. Εις τον πρώτο χρόνο της Επαναστάσεως είχαμε μεγάλη ομόνοια και όλοι ετρέχαμε σύμφωνοι. Ο ένας επήγεν εις τον πόλεμο, ο αδελφός του έφερνε ξύλα, η γυναίκα του εζύμωνε, το παιδί του εκουβαλούσε ψωμί και μπαρουτόβολα εις το στρατόπεδον και εάν αυτή η ομόνοια εβαστούσε ακόμη δύο χρόνους, ηθέλαμε κυριεύσει και την Θεσσαλία και την Μακεδονία, και ίσως εφθάναμε και έως την Κωνσταντινούπολη. Τόσον τρομάξαμε τους Τούρκους, οπού άκουγαν Έλληνα και έφευγαν χίλια μίλια μακρά. Εκατόν Έλληνες έβαζαν πέντε χιλιάδες εμπρός, και ένα καράβι μιαν άρμάδα...

(Μέρος του λόγου που εκφώνησε ο Κολοκοτρώνης στην Πνύκα).

ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ

ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ
Δεν με μέλει αν βάλω σε δύσκολη θέση την κυβέρνηση, μια κυβέρνηση που δεν την σέβομαι, δεν είμαι καμωμένος για την κυβέρνηση ή για το κράτος, έγινα για το έθνος, και το ξέρω επειδή γι’ αυτό ίσα-ίσα πονώ. Για την κυβέρνηση μου έρχεται σιχαμός και καταφρόνια, άμα συλλογίζομαι την κυβέρνηση ξεπέφτω, μαργώνω και μαραίνομαι. Σηκώνομαι, ξανοίγω και ανθοβολώ άμα νοιώθω τον Ελληνισμό. Σε όποια γωνιά του Ελληνισμού και αν βρεθώ, θα πασχίζω πάντα να δυναμώνω, να ξυπνώ, να ζωντανεύω την ψυχή του, και ας γίνει οτι γίνει. Ξυπνώ καθε ύπνο, κεντρίζω καθε βαρεμό, συνδαυλίζω κάθε στάχτη, ξεσκεπάζω καθε σπίθα κρυμμένη και ανάβω κάθε φωτιά σβησμένη, βγάζω κάθε πνοή κουρασμένη και παίζω κάθε χορδή σιωπηλή. Ξυπνώ, ξυπνώ, ξυπνώ και γι αυτό με λεν και ξυπνητήρι…

ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΛΑΣ

ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΛΑΣ
Είδα στον ύπνο μου τον Παύλο τον Μελά, να παίρνει σάρκα για να πει μια ιστορία για κάποια αγέρωχα κι αδούλωτα μυαλά, που προδιαγράφουν της Πατρίδας την πορεία. .
..

Είχ’ η μορφή του θλίψη, πόνο και οργή, για αυτούς που σήμερα τις τύχες μας ορίζουν, που ασελγούν πάνω σ΄ανθρώπους και σε γη και καθετί Ελληνικό το αφορίζουν.
...
Μέσα στην μπλε του την αντάρτικη στολή και με το χέρι του στη μαύρη τη πιστόλα, δίνει στους άντρες του ξανά την εντολή Ελευθερία και Πατρίδα πάνω από όλα!
...
Αν θες στον ύπνο σου να έρθει ο Μέλας μαζί μ’ αγγέλους, σκοτωμένα παλικάρια, να σε τραβήξουν απ ’τον δρόμο που τραβάς, για να βαδίσεις τα δικά τους τα αχνάρια... ..
.
φέρε στα μάτια σου του Παύλου τη στολή, ορκίσου πάνω της, πως δεν θα τον προδώσεις και συρε να βρεις την δική σου εντολή αφού τον ύπνο του εχθρού μας θα στοιχειώσεις.

  © Free Blogger Templates 'Greenery' by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP